Μετάφραση τῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς
Εἶπεν ὁ Κύριος: Ἕνας ἄνθρωπος ἦταν πλούσιος, ὁ ὁποῖος φοροῦσε κόκκινα ἐνδύματα
ἀπό ἔξω καί λινά ἀπό μέσα καί διασκέδαζε καθημερινά μέ πλούσια τραπέζια. Ὑπῆρχε
καί ἕνας πτωχός ὀνόματι Λάζαρος, πού ἦταν πεσμένος κοντά στήν θύρα του γε-
μάτος πληγές καί ἐπιθυμοῦσε νά χορτάσει ἀπό τά ψίχουλα πού ἔπεφταν ἀπό τό
τραπέζι τοῦ πλούσιου, ἀλλά καί τά σκυλιά ἔρχονταν καί ἔγλειφαν τίς πληγές του.
Συνέβη νά πεθάνει ὁ πτωχός καί νά μεταφερθεῖ ἀπό τούς ἀγγέλους στόν τόπο ὅπου
ἀναπαύεται ὁ Ἀβραάμ, πέθανε δέ καί ὁ πλούσιος καί τάφηκε. Καί στόν Ἅδη, ὅπου
ἦταν καί βασανιζόταν, σήκωσε τά μάτια του καί βλέπει ἀπό μακριά τόν Ἀβραάμ, καί
τόν Λάζαρο μαζί του. Καί αὐτός φώναξε καί εἶπε: Πάτερ Ἀβραάμ, ἐλέησέ με καί
στεῖλε τόν Λάζαρο νά βρέξει μέ νερό τήν ἄκρη τοῦ δακτύλου του καί νά δροσίσει τή
γλώσσα μου, γιατί ὑποφέρω μέσα σέ αὐτή τή φωτιά. Εἶπε ὁ Ἀβραάμ: Παιδί μου,
θυμήσου ὅτι σύ ἀπόλαυσες τά ἀγαθά σου στή ζωή σου, καί ὁ Λάζαρος ὁμοίως τά
κακά· τώρα ὅμως αὐτός χαίρεται ἐδῶ, καί σύ ὑποφέρεις. Ἄλλωστε, μεταξύ μας
ὑπάρχει μεγάλο χάσμα, ὥστε ὅσοι θέλουν νά περάσουν ἀπό ἐδῶ σέ σᾶς νά μήν μπο-
ροῦν, οὔτε ὅσοι εἶναι ἀπό ἐκεῖ νά περάσουν σέ ἐμᾶς. Εἶπε ὁ πλούσιος: Σέ παρακαλῶ
λοιπόν πατέρα μου νά τόν στείλεις στό σπίτι τοῦ πατέρα μου, γιατί ἔχω πέντε ἀδελ-
φούς, γιά νά τούς ἐνημερώσει, ὥστε νά μήν ἔλθουν καί αὐτοί σέ αὐτό τόν τόπο τῶν
βασάνων. Τοῦ λέγει ὁ Ἀβραάμ: Ἔχουν τόν Μωυσῆ καί τούς προφῆτες, ἄς ἀκούσουν
αὐτούς. Αὐτός εἶπε: Ὄχι, πάτερ Ἀβραάμ, ἀλλά ἄν κάποιος ἀπό τούς νεκρούς πάει
σέ αὐτούς, θά μετανοήσουν. Ὁ Ἀβραάμ ὅμως τοῦ εἶπε: Ἄν δέν ἀκοῦνε τόν Μωυσῆ
καί τούς προφῆτες, δέν θά πεισθοῦν οὔτε καί ἄν κάποιος ἀναστηθεῖ ἐκ νεκρῶν.
(Ἀπό τή νέα ἔκδοση: Ἡ Καινή Διαθήκη, τό πρωτότυπο κείμενο μέ νεοελληνική ἀπόδοση
τοῦ ὁμοτ. καθηγ. Χρ. Βούλγαρη, ἔκδ. ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ).
ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΕΠΙΓΕΙΑΣ ΖΩΗΣ
Ἡ διήγηση τῆς παραβολῆς τοῦ πλουσίου καί τοῦ φτωχοῦ Λαζάρου διαι-
ρεῖται σέ τρία μέρη: α) ὁ πλούσιος καί ὁ φτωχός σέ αὐτή τήν ζωή, β) ὁ
θάνατος τῶν δύο πρωταγωνιστῶν, καί γ) ἡ ἀντιστροφή τῆς καταστάσε-
ώς τους στήν μετά θάνατον ζωή.
Ἡ σημασία τοῦ ὀνόματος
Ἕνα σημεῖο στό ὁποῖο ἀξίζει νά σταθοῦμε μέ προσοχή εἶναι αὐτό τοῦ
ὀνόματος. Ἡ γνωριμία μας μέ τόν πλούσιο δέν γίνεται μέσω τοῦ ὀνόμα-
τος, ἀλλά μέ τήν περιγραφή ὅτι «φοροῦσε πορφύρα καί βύσσο», δηλαδή
πολυτελή ροῦχα, καί διασκέδαζε καθημερινά. Μή προσδίδοντας, λοι-
πόν, ὄνομα στόν πλούσιο, ὁ Χριστός τοῦ ἀφαιρεῖ τήν πραγματική ὕπαρ-
ξη τοῦ προσώπου σέ σχέση μέ τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπο καί ἡ ὕπαρ-
ξη περιορίζεται μόνο στά πολυτελή ἐνδύματα καί στήν καθημερινή δια-
σκέδαση. Γι᾽ αὐτό καί ὁ πλούσιος, γιά τό περιβάλλον του, εἶχε ἀξία ὄχι
ὡς πρόσωπο, ἀλλ᾽ ὡς πλούσιος.
Τό ἁμάρτημα τοῦ πλουσίου δέν ἦταν ὁ πλοῦτος του, ἀλλά ἡ ἀνα-
γνώριση τῆς ταυτότητάς του μόνο ἀπό τήν καθημερινή διασκέδαση χω-
ρίς ἄλλη προοπτική. Σκοπός τῆς ζωῆς του ἦταν ἡ ὑλιστική ἀπόλαυση: ἄς
φᾶμε, ἄς πιοῦμε, ἄς διασκεδάσουμε, διότι αὔριο θά πεθάνουμε.
Σέ ἀντίθεση μέ τήν αἰώνια ἀνωνυμία τοῦ πλουσίου, ὁ φτωχός ἔχει
ὄνομα: Λάζαρος, τό ὁποῖο ἔχει καί συμβολική σημασία. Διότι Λάζαρος
σημαίνει: ὁ Θεός εἶναι βοηθός.
Μετά θάνατον
Ὁ φτωχός Λάζαρος δέν πέρασε ἀπαρατήρητος στά μάτια τοῦ Θεοῦ
καί Ἄγγελοι τόν μετέφεραν στούς κόλπους τοῦ Ἀβραάμ.
Αὐτό πού, δυστυχῶς, δέν ἔχουμε ἀντιληφθεῖ εἶναι ὅτι οἱ ἐπιλογές
μας σ᾽ αὐτή τήν ζωή ἔχουν ἐπιπτώσεις καί στήν αἰώνια ζωή. Ὁ πλούσιος πηγαίνει στόν τόπο τῆς βασάνου μετά ἀπό μιά πλούσια κηδεία. Αὐτό πού
οὐσιαστικά ἔστειλε τόν πλούσιο στόν ἅδη δέν εἶναι κυρίως ὅ,τι ἔκανε,
ἀλλ᾽ ὅ,τι δέν ἔκανε. Ἡ ἀδυναμία του νά προσέξει τόν ἄλλον. Στό διάστη-
μα τῆς ἐπίγειας ζωῆς του δέν καταδιώκει τόν φτωχό. Ὄχι. Ἁπλῶς τόν
ἀγνοεῖ. Ἀδιαφορεῖ. Ὅταν ὅμως ὁ πλούσιος ζητᾶ ἀπό τόν Ἀβραάμ νά
στείλει τόν Λάζαρο νά δροσίσει τήν γλώσσα του μέ λίγο νερό, ὁ Ἀβραάμ
τοῦ λέει ὅτι μεταξύ τους ὑπάρχει ἀδιαπέραστο χάσμα. Ἄν θέλουμε νά
ζήσουμε χωρίς χάσμα μεταξύ μας καί τοῦ Θεοῦ, πρέπει ἀπό αὐτή τήν
ζωή νά ἀγωνισθοῦμε γιά τήν ἐξουδετέρωσή του.
Τό αἴτημα τοῦ πλουσίου
Τό τρίτο μέρος τῆς παραβολῆς ἀφορᾶ στό αἴτημα τοῦ πλουσίου νά
ληφθεῖ μέριμνα γιά τά ἀδέλφια του στήν γῆ, πού ζοῦν μέ τίς τότε ἀντι-
λήψεις καί τόν ἴδιο τρόπο, ἔτσι ὥστε νά ἀλλάξουν καί νά μήν πᾶνε καί ἐκεῖνοι στόν τόπο τῆς βασάνου. Ἀφοῦ ὅμως αὐτοί δέν δέχθηκαν τόν λό-
γο τοῦ Χριστοῦ καί δέν πίστεψαν στήν Ἀνάστασή του, πῶς εἶναι δυνα-
τόν νά μετανοήσουν;
Ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ ἔχει πάντοτε τήν ἐπικαιρότητά του. Πράγματι,
στήν ἐποχή μας ἡ ἀναγνώριση πολλῶν ἀνθρώπων γίνεται ὄχι ἀπό τό
ὄνομα, ἀλλά ἀπό τήν οἰκονομική τους κατάσταση καί τήν ὑψηλή κοινω-
νική, πολιτική καί ἐπαγγελματική τους θέση. Ὅμως ὁ Χριστός μᾶς καλεῖ
νά μετανοήσουμε, νά ἐγκαταλείψουμε αὐτή τήν νοοτροπία, νά ἀλλά-
ξουμε δηλαδή τρόπο σκέψεως καί συμπεριφορᾶς καί νά μήν χαιρόμα-
στε ἁπλά γιατί ἔχουμε κατορθώσει κάτι στήν ζωή μας αὐτή, ἀλλά γιατί
τά ὀνόματά μας ἔχουν γραφεῖ στήν αἰωνιότητα! Πολύ σοφά παρατηρεῖ
ὁ ἱερός Χρυσόστομος ὅτι «ἡ παραβολή αὐτή μᾶς παρέχει φάρμακα σω-
τηρίας, διότι σωφρονίζει ἐκείνους πού πλουτίζουν, τούς δέ φτωχούς
παρηγορεῖ». Καί συνεχίζοντας προτρέπει: «Αὐτή τήν παραβολή νά τήν γράψετε καί οἱ πλούσιοι καί οἱ φτωχοί· οἱ πλούσιοι στόν τοῖχο τῆς οἰκίας
σας καί οἱ φτωχοί στόν τοῖχο τῆς διάνοιάς σας».
Πνεῦμα κοινωνίας καί ἀγάπης
Ἄς φροντίζουμε μέ τόν τρόπο πού ζοῦμε, πού μετέχουμε στήν καθη-
μερινότητα, νά ἀποφύγουμε τήν ἐγωιστική νοοτροπία τοῦ πλουσίου, μιά
νοοτροπία κοντόφθαλμη, πού περιορίζεται στήν γῆ, μιά νοοτροπία πού
ἐγωιστικά κρατάει τούς θησαυρούς, ὑλικούς ἤ πνευματικούς, γιά ἀτομι-
κή κατανάλωση. Καί ἄς γνωρίζουμε ὅτι κανένας δέν πρόκειται νά πάρει
τίποτε μαζί του, ὅταν θά κλείσει τά μάτια του. Ἄς γίνουμε, λοιπόν, πε-
ρισσότερο ὅμοιοι τοῦ Θεοῦ μέ τό νά γινόμαστε ἀκόμα περισσότερο
ἄνθρωποι!
† Ὁ Φ. Ἀ.