Ένας 80χρονος πατέρας καθόταν στην καρέκλα του σπιτιού του και μοιραζόταν ένα ήσυχο απόγευμα με τον 45χρονο γιο του.. έναν καλά μορφωμένο άνδρα.
Ξαφνικά.. ένα κοράκι προσγειώθηκε στο περβάζι
του παραθύρου τους.
Περίεργος.. ο πατέρας ρώτησε: «Τι είναι αυτό;»
«Είναι ένα κοράκι».. απάντησε ο γιος.
Λίγες στιγμές αργότερα.. ο πατέρας ξαναρώτησε: «Τι είναι αυτό;»
Με έναν υπαινιγμό ανυπομονησίας.. ο γιος είπε:
«Μόλις σου είπα.. Πατέρα.. είναι ένα κοράκι».
Λίγο αργότερα.. ο πατέρας ρώτησε για τρίτη φορά:
«Τι είναι αυτό;»
Αυτή τη φορά.. ο εκνευρισμός του γιου άρχισε να φαίνεται καθώς απάντησε πιο αποφασιστικά: «Είναι ένα κοράκι.. ένα κοράκι»
Πέρασαν στιγμές και για άλλη μια φορά ο πατέρας ρώτησε:
«Τι είναι αυτό;»
Απογοητευμένος.. ο γιος ύψωσε τη φωνή του και είπε απότομα: «Γιατί μου κάνεις συνέχεια την ίδια ερώτηση; Σου έχω πει πολλές φορές ότι είναι ένα κοράκι. Δεν καταλαβαίνεις;»
Ο γέρος σηκώθηκε σιωπηλά.. πήγε στο δωμάτιό του και επέστρεψε με ένα παλιό.. φθαρμένο ημερολόγιο.
Δίνοντάς το στον γιο του.. του ζήτησε να διαβάσει μια συγκεκριμένη σελίδα.
Ο γιος το άνοιξε και διάβασε στις γραμμές:
«Σήμερα.. ο μικρός μου γιος.. τριών ετών.. καθόταν μαζί μου στον καναπέ.. όταν ένα κοράκι κούρνιασε στο παράθυρο.
Ο γιος μου με ρώτησε 23 φορές τι ήταν.. και κάθε φορά του έλεγα «Είναι ένα κοράκι.»
Κάθε φορά που με ρωτούσε.. τον αγκάλιαζα με αγάπη και χαρά. Ποτέ δεν ένιωσα εκνευρισμένος από τις επαναλαμβανόμενες ερωτήσεις του. Αντίθετα.. ένιωσα τρυφερότητα για το περίεργο αγοράκι μου.»
Ο γιος σταμάτησε καθώς το βάρος των λέξεων έπεσε πάνω του. Όταν ήταν παιδί.. ο πατέρας του είχε απαντήσει στην αθώα ερώτηση του 23 φορές με υπομονή και αγάπη. Τώρα.. ο πατέρας του.. του είχε κάνει την ίδια ερώτηση μόλις τέσσερις φορές και εκείνος είχε απαντήσει με εκνευρισμό.
Το μήνυμα του πατέρα ήταν σαφές: η αγάπη και η υπομονή είχαν δοθεί στο παρελθόν.. αλλά τώρα σε μεγάλη ηλικία.. αντιμετωπίστηκε με απογοήτευση.
Το μάθημα:
Καθώς οι γονείς μας μεγαλώνουν.. μπορεί να ξεχνούν.. να επαναλαμβάνονται ή να χρειάζονται επιπλέον φροντίδα.
Ποτέ όμως δεν πρέπει να τους βλέπουμε ως βάρος.
Όπως μας έδειξαν αγάπη και υπομονή όταν ήμασταν αβοήθητοι μικροί και μαθητευόμενοι.. θα πρέπει και εμείς να τους συμπεριφερόμαστε με καλοσύνη και συμπόνια
στα ευάλωτα χρόνια τους.
.. ας υποσχεθούμε ότι θα αγαπάμε και θα σεβόμαστε τους γονείς μας. Πείτε στον εαυτό σας: «Θέλω να βλέπω τους γονείς μου ευτυχισμένους για πάντα. Με αγάπησαν ανιδιοτελώς.. ανέβηκαν σε κάθε βουνό και αντιμετώπισαν κάθε καταιγίδα για να με κάνουν αυτό που είμαι σήμερα».
Κάντε μια προσευχή.. λέγοντας: «Θα προσέξω τους γονείς μου με αγάπη και καλοσύνη. Θα τους μιλάω με όμορφα λόγια .. ανεξάρτητα από το πώς συμπεριφέρονται..
και θα τους τιμήσω όπως με τίμησαν και εκείνοι».Όμορφος κόσμος/Beautiful World ·