Μετάφραση τῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς
Τόν καιρόν ἐκεῖνον , κάποιος ἄρχοντας ρώτησε τόν Ἰησοῦ καί τοῦ εἶπε: Διδάσκαλε
ἀγαθέ, τί πρέπει νά κάνω γιά νά κληρονομήσω αἰώνια ζωή; Καί ὁ Ἰησοῦς τοῦ εἶπε:
Γιατί μέ ὀνομάζεις ἀγαθό; Κανείς δέν εἶναι ἀγαθός, παρά μόνον ἕνας, ὁ Θεός. Τίς
ἐντολές τίς ξέρεις: «μή μοιχεύσεις, μή φονεύσεις, μήν κλέψεις, μήν ψευδομαρ-
τυρήσεις, νά τιμᾶς τόν πατέρα σου καί τή μητέρα σου». Καί αὐτός εἶπε: Ὅλα
αὐτά τά τήρησα ἀπό τή νεανική μου ἡλικία. Ὅταν τά ἄκουσε αὐτά ὁ Ἰησοῦς, τοῦ
εἶπε: Ἀκόμη ἕνα σοῦ λείπει· πώλησε ὅλα ὅσα ἔχεις καί μοίρασέ τα στούς πτωχούς,
καί ἔτσι θά ἀποκτήσεις θησαυρό στόν οὐρανό, καί ἔλα νά μέ ἀκολουθήσεις.
Αὐτός, μόλις ἄκουσε αὐτά, στενοχωρήθηκε, γιατί ἦταν πολύ πλούσιος. Ὅταν τόν
εἶδε ὁ Ἰησοῦς πού στενοχωρήθηκε, εἶπε: Πόσο δύσκολο εἶναι νά εἰσέλθουν στή βα-
σιλεία τοῦ Θεοῦ ὅσοι ἔχουν χρήματα! Πράγματι, εἶναι εὐκολότερο μία καμήλα νά
περάσει ἀπό τήν τρύπα μιᾶς βελόνας παρά ἕνας πλούσιος νά μπεῖ στή βασιλεία
τοῦ Θεοῦ. Ὅσοι τά ἄκουσαν, εἶπαν: Καί ποιός μπορεῖ λοιπόν νά σωθεῖ; Αὐτός
εἶπε: Ἐκεῖνα πού εἶναι ἀδύνατα γιά τούς ἀνθρώπους εἶναι δυνατά γιά τόν Θεό.
(Ἀπό τή νέα ἔκδοση: Ἡ Καινή Διαθήκη, τό πρωτότυπο κείμενο μέ νεοελληνική ἀπόδοση
τοῦ ὁμοτ. καθηγ. Χρ. Βούλγαρη, ἔκδ. ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ)
Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΑΣ ΖΩΗΣ
Κάποιος Ἰουδαῖος ἄρχοντας ρώτησε τόν Χριστό: «Διδάσκαλε, τί νά πρά-
ξω, γιά νά κληρονομήσω τήν αἰώνια ζωή;». Καί ὁ Κύριος, γνωρίζοντας
πολύ καλά τί κρατᾶ συνήθως τόν ἄνθρωπο δεμένο γερά στήν γῆ, τοῦ
ἀπαντᾶ: «Ἕνα σοῦ ἀπομένει μοναχά! Πούλησε ὅσα ἔχεις καί μοίρασέ τα
στούς φτωχούς. Κι ἔτσι θά ἔχεις θησαυρό κοντά στόν Θεό· καί ὕστερα
ἀκολούθησέ με».
Ἐκεῖνος, ὕστερα ἀπό αὐτό, ἔπεσε σέ λύπη καί ἔφυγε μή μπορώντας
νά ἀκολουθήσει τήν ὑπόδειξη τοῦ Κυρίου. Ὁ ἄνθρωπος αὐτός εἶχε βά-
λει σάν στόχο τῆς ζωῆς του τήν κατάκτηση τῆς αἰώνιας ζωῆς. Καί ἦταν
σίγουρος ὅτι περπατοῦσε τόν δρόμο πού ὁδηγοῦσε στήν ζωή αὐτή,
ἐπειδή ἦταν ἱκανοποιημένος ἀπό τήν τήρηση ὁρισμένων βασικῶν ἐν-
τολῶν τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου. Ὁ Νόμος ὅμως τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης
ὁλοκληρώνεται στόν Χριστό, πού ζητᾶ τήν αὐτοπαράδοση τοῦ ἀνθρώ-
που. Ἔτσι, ὅταν κάποια στιγμή καλεῖται νά διαλέξει ἀνάμεσα στόν Θεό
καί στά ὑλικά ἀγαθά πού τόν κρατοῦν δέσμιο στήν γῆ, δέν θυσιάζει τί-
ποτε γιά τόν Θεό.
Ἡ πνευματική ψευδαίσθηση
Ἴσως ὁ ἄνθρωπος αὐτός νά μήν περίμενε νά ἐξελιχθοῦν ἔτσι τά
πράγματα. Ζοῦσε λοιπόν σέ μιά κατάσταση πνευματικῆς ψευδαίσθησης.
Οἱ ἅγιες προθέσεις του γιά νά κληρονομήσει τήν αἰώνια ζωή ἦταν δια-
μετρικά ἀντίθετες μέ τίς ἐγωκεντρικές ἐπιδιώξεις του. Ὁ ἄρχοντας ἐπι-
θυμοῦσε τήν τελειότητα. Ἀλλά τήν οἰκοδομοῦσε στήν περιουσία του.
Ἄν ἤθελε τήν αἰώνια ζωή, ἦταν γιά νά ἀπολαύσει αὐτά τά ὁποῖα εἶχε καί
κατεῖχε στήν γῆ. Γι᾽ αὐτό καί ἡ θρησκευτικότητά του κάλυπτε ἕνα μόνο
μέρος τῆς ζωῆς του, αὐτό πού φαινόταν ἐξωτερικά, καί ὄχι τό σύνολό της. Γι᾿ αὐτό στήν κρίσιμη ὥρα τῆς ἐπιλογῆς, πού τοῦ δημιουργεῖ ὁ Κύ-
ριος, ἐγκαταλείπει καί φεύγει.
Ἡ πνευματική μας προσπάθεια δέν προσδιορίζεται μόνο ὡς ἀκρόαση
τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καί ὡς ἐφαρμογή ὁρισμένων ἐντολῶν. Προβάλλεται
καί διευκρινίζεται ὡς μιά διαδικασία δημιουργίας καινῆς, νέας ζωῆς. Ἔτσι
τό πρόβλημά μας δέν εἶναι νά γίνουμε ἁπλῶς καλύτεροι ἀπ᾽ ὅ,τι εἴμαστε
σέ μιά συγκεκριμένη στιγμή, ἀλλά νά ξεπεράσουμε τήν ἀσθένεια τῆς
πνευματικῆς ὀλιγάρκειας, νά βιώσουμε τήν καλή ἀλλοίωση καί νά γίνου-
με καινή κτίση. Ἀναμφίβολα στό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ λέμε «ναί»! Ἀλλά
καί σ᾽ αὐτά πού ἐπιθυμοῦμε λέμε ἐπίσης «ναί». Τό ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς
διαστάσεως εἶναι μιά πνευματική ζωή σέ βαθμό ψευδαίσθησης.
Ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ
Ὁ αὐθεντικός Χριστιανός πρέπει νά μεταβάλλεται πάντοτε σέ γρηγο-
ροῦντα καί ἀνησυχοῦντα ἄνθρωπο. Νά βρίσκεται πάντοτε σέ μιά κατανυ-
κτική ἀβεβαιότητα.
Γιατί, ἄλλωστε, ποιός θά τολμοῦσε νά ἰσχυριστεῖ ὅτι εἶναι σίγουρος γιά
μιά θέση στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ; Αὐτό, ὅμως, πού φαίνεται δύσκολο καί
ἀδύνατο γιά τόν ἄνθρωπο, νά εἶναι ὁλοκληρωτικά ἀφιερωμένος στόν
Θεό, εἶναι δυνατό νά γίνει μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἀρκεῖ ἐμεῖς νά τό θε-
λήσουμε.
† Ὁ Φ. Ἀ.