Γέροντα, ποιές ἀρετές πρέπει νά ἔχει ὁ ἄνθρωπος, γιά νά τόν ἐπισκιάσει ἡ
Χάρης τοῦ Θεοῦ;
– Καί μόνον ἡ ταπείνωση φθάνει. Συχνά μέ ρωτοῦν: «Πόσος καιρός χρειάζε-
ται, γιά νά ἀποκτήσει κανείς τήν θεία Χάρη;». Μερικοί μπορεῖ σέ ὅλη τους τήν ζωή νά ζοῦν δῆθεν πνευματικά, νά κάνουν ἄσκηση κ.λπ., ἀλλά νά νομίζουν ὅτι
κάτι εἶναι, καί γι’ αὐτό νά μή λαμβάνουν τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ. Καί ἄλλοι σέ λί-
γο χρόνο χαριτώνονται, ἐπειδή ταπεινώνονται. Ἄν ὁ ἄνθρωπος ταπεινωθεῖ,
μπορεῖ μέσα σέ ἕνα λεπτό νά τόν λούσει ἡ θεία Χάρη, νά γίνει ἄγγελος καί νά
βρεθεῖ στόν Παράδεισο. Ἐνῶ, ἄν ὑπερηφανευθεῖ, μπορεῖ μέσα σέ ἕνα λεπτό νά
γίνει ταγκαλάκι καί νά βρεθεῖ στήν κόλαση. Ἄν θέλει δηλαδή ὁ ἄνθρωπος, γί-
νεται ἀρνί· ἄν θέλει, γίνεται κατσίκι. Τά καημένα τά κατσίκια, καί νά θέλουν
νά γίνουν ἀρνιά, δέν μποροῦν· στόν ἄνθρωπο ὅμως ὁ Θεός ἔδωσε τήν δυνατό-
τητα νά γίνει ἀπό κατσίκι ἀρνί, ἀρκεῖ νά τό θελήσει.
Ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ πάει μόνο στόν ταπεινό καί πρᾶο ἄνθρωπο. Ἐκεῖ ἀναπαύ-
εται τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Εἶδες τί λέει ὁ Προφήτης Ἠσαΐας; «Ἐπί τίνα ἐπιβλέ-
ψω, ἀλλ’ ἤ ἐπί τόν ταπεινόν καί ἡσύχιον;». Ὁ Θεός θέλει νά ἔχουμε μόνο λίγη
ταπείνωση, γιά νά συγγενεύουμε μαζί Του, καί μετά ὅλες οἱ δωρεές Του ἔρχο-
νται ἄφθονες ἡ μία μετά τήν ἄλλη. Γιατί ὁ Θεός χρωστᾶ κατά κάποιον τρόπο
στόν ταπεινό ἄνθρωπο πολλή Χάρη καί τοῦ τήν δίνει ὡς δῶρο, χωρίς ἐκεῖνος
νά τήν ζητήσει. Εἶναι πνευματικός νόμος αὐτό. «Ὁ Θεός ὑπερηφάνοις ἀντιτάσ-
σεται, ταπεινοῖς δέ δίδωσι χάριν», δέν λέει τό Εὐαγγέλιο; Ἔτσι τά ἔχει κανο-
νίσει ὁ Θεός. «Εἶμαι ταπεινός» θά πεῖ: «Ἔχω θεία Χάρη»! Πολύ ταπεινός, πολ-
λή Χάρη λαμβάνει ἀπό τόν Θεό, γιατί ὁ ταπεινός σάν σφουγγάρι τήν ρουφάει
τήν θεία Χάρη.
Ὅποιος σκύβει ταπεινά καί δέχεται τά χτυπήματα ἀπό τούς ἄλλους, διώχνει
τά δικά του ἐξογκώματα, ὀμορφαίνει πνευματικά σάν Ἄγγελος, καί ἔτσι χωρά-
ει ἀπό τήν στενή πύλη τοῦ Παραδείσου. Στόν Οὐρανό δέν ἀνεβαίνει κανείς μέ
τό κοσμικό ἀνέβασμα ἀλλά μέ τό πνευματικό κατέβασμα. Ἡ ταπείνωση ἀνοί-
γει τίς πόρτες τοῦ Οὐρανοῦ καί ἔρχεται στόν ἄνθρωπο ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ, ἐνω ἡ ὑπερηφάνεια τίς κλείνει. Ὁ Παπά Τύχων ἔλεγε: «Ἕνας ταπεινός ἄνθρωπος
ἔχει περισσότερη Χάρη ἀπό πολλούς ἀνθρώπους μαζί. Κάθε πρωί ὁ Θεός
εὐλογεῖ τόν κόσμο μέ τό ἕνα χέρι, ἀλλά, ὅταν δεῖ κανένα ταπεινό ἄνθρωπο, τόν
εὐλογεῖ μέ τά δύο Του χέρια. Ἐκεῖνος πού ἔχει μεγαλύτερη ταπείνωση, εἶναι ὁ
μεγαλύτερος ἀπό ὅλους!». Ὅλα ἀπό τό ταπεινό φρόνημα ἐξαρτῶνται.
Ὅταν ὑπάρχει στόν ἄνθρωπο ταπεινό φρόνημα, τότε φυσιολογικά ἀνταμώ-
νει ἡ γῆ μέ τόν Οὐρανό. Οἱ ἄνθρωποι μέ τήν ταπείνωση βρῆκαν τό κουμπί· τό
πατοῦν καί ἀνεβαίνουν στόν «Τρίτο Οὐρανό» μέ τό πνευματικό ἀσανσέρ τῆς
ἀγάπης. Καί ἀκοῦς μερικούς νά λένε: «Καί γιατί ὁ Θεός θέλει νά ταπεινωθοῦ-
με;». Ἀκοῦς κουβέντα; Μά, ἄν δέν ταπεινωθεῖ ὁ ἄνθρωπος, δέν χωράει στόν
Παράδεισο, ἀλλά καί σ’ αὐτήν τήν ζωή δέν ἔχει ἀνάπαυση. Τί εἶπε ὁ Χριστός;
«Μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ ὅτι πρᾶος εἰμι καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ καί εὑρήσετε ἀνάπαυ-
σιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν».
(Ἀπό τό βιβλίο τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας,
ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ).«ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ»
