Ἡ ἴδια εὐχή μπορεῖ νὰ λέγεται καὶ γιὰ ὅλους τοὺς ἄλλους μὲ κατάληξη «ἐλέησον ἡμᾶς» ἢ καὶ γιὰ κάποια συγκεκριμένα πρόσωπα «ἐλέησον τὸν δοῦλον σου» ἢ «τοὺς δούλους σου». Στὸν πρῶτο κόμπο ἀναφέρουμε ὀνομαστικὰ τὸ πρόσωπο ἢ τὰ πρόσωπα «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὰ ἐλέησον τὸν δοῦλον σου Ἀνδρέα» ἢ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησον τοὺς δούλους σου Γεώργιο, Μαρία, Παναγιώτη, Δέσποινα, Ἀλέξανδρο». Στοὺς ὑπόλοιπους κόμπους τοῦ συγκεκριμένου κομποσχοινιοῦ γιά τά πρόσωπα αὐτά συνεχίζουμε νά λέμε «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησον τὸν δοῦλον σου ἢ τοὺς δούλους σου», χωρὶς νὰ έπαναλαμβάνουμε κάθε φορὰ τὰ συγκεκριμένα ὀνόματα, τὰ ὁποῖα ἐννοεῖται ὅτι εἶναι αὐτὰ ποὺ μνημονεύσαμε στόν πρῶτο κόμπο.
. Ἡ ἴδια εὐχὴ μπορεῖ νὰ συμπληρωθεῖ καὶ μὲ τὴν ἐπίκληση τῆς Παναγίας μας καὶ τῶν Ἁγίων μας: Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, πρεσβείαις τῆς Παναχράντου Μητρὸς καὶ πάντων σου τῶν Ἁγίων (ἢ τοῦ δεῖνα Ἁγίου), ἐλέησόν με ἢ ἐλέησον τὸν δοῦλον σου (ἢ τοὺς δούλους σου). […] Ἡ προσευχή μας γιὰ τοὺς ἄλλους εἶναι ἐκδήλωση τῆς ἰδιαίτερης ἀγάπης καὶ τῆς φιλανθρωπίας μας. Εἶναι ἕνα εἶδος πνευματικῆς ἐλεημοσύνης […] . Αὐξάνοντας σταδιακὰ τὸν ζῆλο καὶ τὴν θέρμη τῆς προσευχῆς καὶ καθὼς ἡ ψυχή μας θὰ γλυκαίνεται, θὰ ἀναπαύεται καὶ θὰ συνηθίζει νὰ λέει τὴν εὐχή, τότε θὰ ἀρχίσει νὰ διευρύνεται, νὰ ἐπεκτείνεται καὶ νὰ ἀγκαλιάζει ὄλο τὸν κόσμο, ὁλόκληρη τὴν οἰκουμένη.ekklisiaonline.gr.
