Ζούμε σ έναν κόσμο,όπου έχουμε λησμονήσει την έννοια της πλάνης.Ο Καθένας έχει την αίσθηση ότι είναι κάτοχος της αλήθειας,όπως την βλέπει Ο ίδιος.Ετσι και δεν αποδέχεται την αμαρτωλοτητα του,δηλαδή την αποτυχία του να δει τον δρόμο του Θεού,μαζί με τον Θεό,όπως επίσης ν εκτιμήσει την συνύπαρξη με τους άλλους,που δε νοείται χωρίς σεβασμό στα χαρίσματα τους,αλλά κ Μ επίγνωση του τι στέκεται κ τι Όχι στην ζωή.Αυτη η άρνηση της πλάνης στην πραγματικότητα καθιστά τις μεγάλες γιορτές της πίστης ξένες ως προς το πνευματικό περιεχόμενο για τον άνθρωπο κ τον κόσμο.Πως ν αποδεχτείς ότι έχεις ανάγκη την εκκλησία,ακριβώς επειδή είσαι σε πλάνη,είτε αυτή έχει να κάνει με την περιπλάνηση σε δρόμους χωρίς την προτεραιότητα του Θεού,είτε με το ν ερμηνεύουμε την ζωή με μόνο κριτήριο τ εγώ κ τον Νου μας;Στην μεγάλη δεσποτική εορτή των Θεοφανείων ακούμε την Εκκλησία να ψάλλει:Νάματα Ιορδανία περιβάλουν,Σωτήρ ,Ο αναβαλλομενος φως ως ιμάτιον.Και εκλινας κορυφή τω Πρόδρομων,ο τον ουρανόν μετρήσαμε σπιθαμή,ίνα επιστρέψεις τον κόσμο εκ πλάνης και σωσής τα ψυχάς ημών.”.Τα λόγια αυτά δείχνουν ότι Ο Χριστός εισέρχεται στον Ιορδάνη Ποταμό,για να δώσει στους ανθρώπους όχι απλώς ένα μήνυμα επιστροφής απ’ την πλάνη,αλλά επίγνωσης ότι Ο ίδιος είναι Ο λυτρωτής .Οι άνθρωποι που εισέρχονταν στον ποταμό για να βαπτισθούν απ’ τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο,ένιωθαν ότι απέναντι στον Θεό είχαν σταλεί,διότι δε τηρούσαν τις εντολές του κ η ύπαρξη τους ήταν βεβαρημένη,καθώς τους έλειπε η χαρά του ν είναι όπως Ο Θεός τους Θέλει,δηλαδή παιδιά που ακολουθούν τον Πατέρα τους Μ εμπιστοσύνη κ αγάπη.Ο Χριστός όμως εισέρχεται στον Ιορδάνη όχι γιατί είχε ανάγκη τον καθαρισμό του τύπου της ψυχής του,καθώς ήταν αναμάρτητος,αλλά για να δείξει ότι είναι τέλειος Άνθρωπος .Μας καλεί λοιπόν ν ακολουθήσουμε την οδό του Θεού .Να πάψουμε νά περιπλανιομαστε χωρίς νόημα πίστης και αιωνιότητας και να βρούμε την χαρά μέσα από την κοινωνία μαζί του .Στο δρόμο αυτό πρώτος εισέρχεται Ο Πρόδρομος.Δεχεται να βαπτίσει τον Χριστό,διδασκόμενος απ’ την ταπείνωση του Θεανθρώπου .Τον εμπιστεύεται παρότι αυτό που του ζητά ξεπερνά ότι θα μπορούσε Ο Πρόδρομος να φανταστεί.Και Ο Πρόδρομος γίνεται το λυχνάρι που ανοίγει τον δρόμο για το Φως .Μας δείχνει τον τρόπο,που ναι η πίστη .Φωνάζει για την ανάγκη της μετανοίας,ώστε να μην περιπλανιομαστε κατά τ Εγώ μας,αλλά Κατά τ Ευαγγέλιο του Χριστού κ μαζί με τον Χριστό.Απο το σκοτάδι,στο φως Στον πολιτισμό της αποθέωσης της πλάνης κ της μοναξιάς,η αναζήτηση της οδού του Χριστού,είναι η αρχή της επιστροφής .Αμήν.ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
