Μετάφραση τῆς Ἀποστολικῆς περικοπῆς. Ἀδελφοί, ἀφοῦ ἔχουμε γύρω μας ἕνα τόσο μεγάλο νέφος δικαίων (τῆς Παλαιᾶς Δια θήκης), οἱ ὁποῖοι εὐαρέστησαν στόν Θεό, ἄς ἀποβάλουμε κάθε περιττή μέριμνα καί τήν ἁμαρτία πού καιροφυλακτεῖ, καί ἄς τρέξουμε μέ ὑπομονή στόν ἀγώνα πού ἔχουμε μπροστά μας, ἔχοντας διαρκῶς προσηλωμένα τά μάτια μας στόν ἀρχηγό καί τελειωτή τῆς πίστεώς μας Ἰησοῦ, ὁ ὁποῖος, ἀντί τῆς χαρᾶς, πού ἀπο λάμβανε (στούς οὐρανούς ὡς Θεός), ὑπέμεινε σταυρικό θάνατο, καί ἔτσι περιφρόνησε τή ντροπή (γιά τήν ἀτίμωση αὐτή), καί κάθισε στά δεξιά τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ. Ἀναλογιστεῖτε, πράγματι, αὐτόν, ὁ ὁποῖος ὑπέμεινε μέ ὑπομονή τόση ἐχ θρότητα ἐκ μέρους τῶν ἁμαρτωλῶν, γιά νά μήν κουραστεῖτε ψυχικά καί ἀποθαρρυνθεῖτε. Δέν ἔχετε ἀντισταθεῖ ἀκόμη μέχρι θανάτου στόν ἀγώνα σας κατά τῆς ἁμαρτίας, καί ἔχετε ἤδη λησμονήσει τή νουθεσία, ἡ ὁποία σᾶς μιλᾶ σάν γιούς της καί σᾶς λέγει: «Υἱέ μου, μήν παραμελεῖς τήν κατά Θεό διαπαιδαγώγησή σου, καί μήν ἀποθαρρύνεσαι ὅταν σέ ἐλέγχει. Γιατί ὁ Θεός διαπαιδαγωγεῖ ὅποιον ἀγαπᾶ καί μαστιγώνει ὅποιον θεωρεῖ δικό του». Ἄν ὑπομένετε αὐτή τή διαπαιδαγώγηση, ὁ Θεός σᾶς συμπεριφέρεται σάν παιδιά του· γιατί ποιός γιός ὑπάρχει, τόν ὁποῖον δέν διαπαιδαγωγεῖ ὁ πατέρας του; Ἄν ὅμως δέν διαπαιδαγωγεῖστε, ὅπως ὅλα τά γνήσια παιδιά, τότε εἶστε νόθοι καί ὄχι γνήσιοι γιοί. Ἔπειτα, τούς φυσικούς γονεῖς μας, οἱ ὁποῖοι μᾶς διαπαιδαγώγησαν, τούς ντρεπόμαστε· δέν πρέπει πολύ περισσότερο νά ὑποτασσόμαστε στόν πνευματικό πατέρα, γιά νά κερδίσουμε τήν αἰώ νια ζωή; Γιατί οἱ μέν (φυσικοί γονεῖς) μᾶς διαπαιδαγώγησαν γιά λίγο διάστημα καί ὅπως νόμιζαν καλύτερα, ὁ δέ (πνευματικός πατέρας) μᾶς διαπαιδαγωγεῖ πρός τό συμφέρον μας, γιά νά συμμετάσχουμε στήν ἁγιότητά του. (Ἀπό τή νέα ἔκδοση: Ἡ Καινή Διαθήκη, τό πρωτότυπο κείμενο μέ νεοελληνική ἀπόδοση τοῦ ὁμοτ. καθηγ. Χρ. Βούλγαρη, ἔκδ. ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ)
Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ ΜΑΣ Τήν ἐνίσχυση τοῦ φρονήματος τῶν νέων χριστιανῶν, πού προέρχονταν ἀπό τόν Ἰουδαϊκό κόσμο καί βίωναν τήν ἀμφισβήτηση καί τήν πολεμική τῶν πρώην ὁμοθρήσκων τους, ἐπιχειρεῖ ὁ συγγραφέας τῆς πρός Ἑβραίους Ἐπιστολῆς ἀναφερόμενος σέ μεγάλες προσωπικότητες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ἦταν ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι, μέ τή δύναμη τῆς πίστεως, ἔκαναν ἔργα δικαιοσύνης, πέτυχαν τήν πραγματοποίηση τῶν ὑποσχέσεων τοῦ Θεοῦ, μαρτύρησαν καί ἔχυσαν τό αἷμα τους γιά τήν πίστη τους στόν ἕνα ἀληθινό Θεό. Ὀρθόδοξη πνευματική ζωή Στό ἀνάγνωσμα πού ἀκούσαμε σήμερα ὁ Ἀπόστολος μᾶς καλεῖ, ἔχον τας συμπαραστάτες τούς Μάρτυρες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, νά ἀποτινάξουμε τά βάρη τῆς ἁμαρτίας καί νά ἀγωνιστοῦμε στόν στίβο τῆς ὀρθόδοξης πνευματικῆς ζωῆς. Μαζί μέ ἐκείνους, ἄς ἀκουμπήσουμε καί στούς Μάρτυρες τῆς Καινῆς Διαθήκης, σάν κι αὐτούς πού τιμοῦμε σήμερα, τούς Τεσσαράκοντα Μάρτυρες πού μαρτύρησαν στή λίμνη τῆς Σεβαστείας. Ἡ συγκεκριμένη ἀποστολική διήγηση συνάδει πρός τό πνεῦμα τῆς σημερινῆς ἡμέρας, κατά τήν ὁποία ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τόν θρίαμβο τῆς ὀρθόδοξης πίστης καί τή διάδοσή της στά πέρατα τοῦ κόσμου. Σ’ αὐτή τήν πίστη, πού βιώνεται στήν ὀρθόδοξη πνευματική ζωή, θ’ ἀφιερώσουμε τίς ἀκόλουθες σκέψεις, καταγράφοντας τρεῖς ἀδιαπραγμάτευτες ἀλήθειες σχετικά μέ τήν ὀρθόδοξη αὐτοσυνειδησία μας. Ταύτιση ἀλήθειας μέ Ὀρθοδοξία Ὁ μακαριστός π. Γεώργιος Καψάνης μιλάει γιά τήν ταύτιση τῆς ἀλήθειας μέ τήν Ὀρθοδοξία: «Τό ἀνεπανάληπτο καί ἡ τελείως ἀσύγκριτη ὑπεροχή τῆς πίστεώς μας, ἔναντι ὅλων τῶν ἄλλων θρησκειῶν καί φιλοσοφικῶν κοσμοθεωριῶν, ἔγκειται στό ὅτι ὁ Χριστός δέν σώζει ἁπλῶς ὡς ἕνας ἠθικός διδάσκαλος μιᾶς νέας ἠθικῆς, ἑνός ἁπλῶς ἠθικοῦ προτύπου. Ὁ Χριστός, ὡς Θεάνθρωπος, μᾶς ἔδωσε τή δυνατότητα νά γίνουμε μέλη τοῦ ἁγίου σώματός του, τῆς Ἐκκλησίας του, καί ἔτσι νά μετάσχουμε στή Θεία του Μεταμόρφωση καί Ἀνάσταση, νά ἐπιτύχουμε τόν σκοπό τῆς ζωῆς μας, δηλαδή τήν ἕνωσή μας μέ τόν Θεό. Εἴμαστε Ὀρθόδοξοι χριστιανοί, διότι γευθήκαμε τήν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, τῆς μόνης ὀρθῆς πίστεως στόν Χριστό, τῆς πίστεως τῶν Ἀποστόλων, τῶν Μαρτύρων, τῶν Ὁσίων, τῆς ἀμωμήτου πίστεως τῶν Ἁγίων Πατέρων. Δέν καυχώμαστε γιά δική μας ἀρετή. Δέν καυχώμαστε γιά προσωπική μας ἁγιότητα. Καυχώμαστε, ὅμως, “ἐν Κυρίῳ” γιά τήν πίστη μας, τήν ἀληθινή πίστη τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ». Ἀναλλοίωτη ἡ Ὀρθόδοξη πίστη Ἕνας πρώην προτεστάντης Πάστορας, νῦν Ὀρθόδοξος Ἱερέας στήν Ἀμερική, ἐπισημαίνει γιά τό ἀναλλοίωτο τῆς Ὀρθόδοξης πίστης: «Στήν Ὀρθοδοξία σήμερα, ὅπως καί στό παρελθόν, τά βασικά στοιχεῖα τοῦ χριστιανικοῦ δόγματος, τῆς λατρείας καί τῆς διοίκησης, δέν προσφέρονται ποτέ γιά ἐπαναδιαπραγμάτευση. Δέν μπορεῖ κάποιος νά εἶναι Ὀρθόδοξος Ἱερέας π.χ. καί νά ἀπορρίπτει τή Θεότητα τοῦ Χριστοῦ, τήν ἐκ Παρθένου Γέννηση, τήν Ἀνάσταση, τήν Ἀνάληψη στούς οὐρανούς ἤ τή Δευτέρα Παρουσία. Πολύ ἁπλά, ἡ Ἐκκλησία δέν ἔχει ἀφήσει τήν τροχιά της, γιά σχεδόν δύο χιλιάδες χρόνια. Εἶναι Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική, εἶναι ἡ Ἐκκλησία τῆς Καινῆς Διαθήκης. Οἱ πύλες τοῦ Ἅδη ἔχουν προσπαθήσει ἐπανειλημμένα νά τήν καταβάλουν, ἀλλά δέν τό ἔχουν καταφέρει». Συνύφανση Ἑλληνισμοῦ καί Ὀρθοδοξίας Ἡ τρίτη ἀλήθεια ὑπογραμμίζεται ἀπό ἕναν μεγάλο Ἕλληνα πολιτικό καί ἀναφέρεται στήν κοινή πορεία Ἑλληνισμοῦ καί Ὀρθοδοξίας στήν πατρίδα μας: «Ἡ Ὀρθοδοξία, ἐμπλουτίζοντας τή λαμπρή πολιτιστική παράδοση τῆς κλασικῆς ἀρχαιότητας, ἀπετέλεσε μαζί της τό ἰσχυρό πνευματικό καί ἠθικό βάθρο τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Τή συνεκτική του οὐσία. Τόν φωτοδότη του, ἀλλά καί τήν πηγή τῆς δυνάμεώς του. Ἡ Ὀρθοδοξία φώτισε τά βήματα τοῦ Γένους καί κατηύθυνε τήν πορεία του κατά τή μακρά νύκτα τῆς δουλείας. Γι’ αὐτό καί οἱ ἔννοιες τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί τῆς Ὀρθοδοξίας συνυφάνθηκαν ἀναπόσπαστα στή συνείδηση τοῦ Ἔθνους». Θά μποροῦσε νά ἀναφέρει κανείς ἀκόμα περισσότερες ἀλήθειες σχετικά μέ τήν πίστη μας, τήν ὁποία ἔχουμε τή θεία εὐλογία νά βιώνουμε καί νά ἀπολαμβάνουμε μέσα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Αὐτῆς τῆς πίστης ὀφείλουμε νά εἴμαστε ἀντάξιοι, τιμώντας τούς ἀγῶνες καί τίς θυσίες ὅλων ἐκείνων πού ἐργάστηκαν καί ἐργάζονται γιά τή δόξα καί τήν τιμή της. Ἀρχιμ. Ἐ. Οἰκ.[ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ)
Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας – Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 9 Μαρτίου 2025.(Ἰω. α΄ 44-52)
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἠθέλησεν ὁ Ἰησοῦς ἐξελθεῖν εἰς τὴν Γαλιλαίαν· καὶ εὑρίσκει Φίλιππον καὶ λέγει αὐτῷ· ἀκολούθει μοι. ἦν δὲ ὁ Φίλιππος ἀπὸ Βηθσαϊδά, ἐκ τῆς πόλεως Ἀνδρέου καὶ Πέτρου. εὑρίσκει Φίλιππος τὸν Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ ὃν ἔγραψε Μωϋσῆς ἐν τῷ νόμῳ καὶ οἱ προφῆται, εὑρήκαμεν, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωσὴφ τὸν ἀπὸ Ναζαρέτ. καὶ εἶπεν αὐτῷ Ναθαναήλ· ἐκ Ναζαρὲτ δύναταί τι ἀγαθὸν εἶναι; λέγει αὐτῷ Φίλιππος· ἔρχου καὶ ἴδε. εἶδεν ὁ Ἰησοῦς τὸν Ναθαναὴλ ἐρχόμενον πρὸς αὐτὸν καὶ λέγει περὶ αὐτοῦ· ἴδε ἀληθῶς Ἰσραηλίτης, ἐν ᾧ δόλος οὐκ ἔστι. λέγει αὐτῷ Ναθαναήλ· πόθεν με γινώσκεις; ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· πρὸ τοῦ σε Φίλιππον φωνῆσαι, ὄντα ὑπὸ τὴν συκῆν εἶδόν σε. ἀπεκρίθη Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ· ραββί, σὺ εἶ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ. ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὅτι εἶπόν σοι, εἶδόν σε ὑποκάτω τῆς συκῆς, πιστεύεις; μείζω τούτων ὄψει. καὶ λέγει αὐτῷ· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀπ᾿ ἄρτι ὄψεσθε τὸν οὐρανὸν ἀνεῳγότα, καὶ τοὺς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ ἀναβαίνοντας καὶ καταβαίνοντας ἐπὶ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου.
Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας ὀνομάζεται ἡ σημερινὴ Κυριακή, ἡ πρώτη τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Τὴ μεγαλόπρεπη αὐτὴ ἡμέρα ἑορτάζουμε τὴ νίκη τῆς Ἐκκλησίας μας ἐναντίον τῶν φοβερῶν Εἰκονομάχων, οἱ ὁποῖοι γιὰ πάνω ἀπὸ ἑκατὸ χρόνια τραυμάτιζαν τὸ σῶμα της. Πανηγυρίζουμε ἐπίσης τὴ θαυμαστὴ πορεία τῆς Ἐκκλησίας μέσα στὴν ἱστορία, παρὰ τοὺς σκληροὺς διωγμούς, τὰ φρικτὰ μαρτύρια τῶν πιστῶν, τὶς ὕπουλες ἐπιθέσεις τῶν αἱρέσεων καὶ τὶς λυσσώδεις λοιδορίες τῶν ἀθέων ἀνὰ τοὺς αἰῶνες.
Συγκινούμαστε ἀσφαλῶς οἱ πιστοί, καθὼς ἀκοῦμε σήμερα στὴ θεία Λειτουργία τὸ Συνοδικὸ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ὅλοι μαζὶ ὁμολογοῦμε: «Αὕτη ἡ πίστις τῶν ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ πίστις τὴν οἰκουμένην ἐστήριξεν». Αὐτὴ τὴν ἀληθινὴ πίστη, τὴν ὁποία παρέλαβε ἡ Ἐκκλησία μας ἀπὸ τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους, αὐτὴ τὴν ἴδια πίστη, ἀνόθευτη καὶ ἀναλλοίωτη παρέδωσε μέσῳ τῶν ἁγίων Πατέρων καὶ σ’ ἐμᾶς. Αὐτὴ ἡ πίστη στηρίζει ὅλη τὴν οἰκουμένη. Τί τιμὴ μᾶς ἔχει κάνει ὁ Θεός! Τί θησαυρὸ μᾶς ἔχει χαρίσει! Εἴμαστε μέλη τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας! Βρισκόμαστε μέσα στὴν πνευματικὴ αὐτὴ Κιβωτό, ἡ ὁποία μὲ ἀσφάλεια διαπλέει τὸ πέλαγος τῆς ἱστορίας, γιὰ νὰ μᾶς ὁδηγήσει τοὺς πιστοὺς στὸ ἀκύμαντο λιμάνι τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
2. Προσωπικὴ ἐμπειρία
Ἀνάλογα μὲ τὸ περιεχόμενο τῆς ἡμέρας εἶναι καὶ τὰ νοήματα τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς. Ὅπως ἀκούσαμε, μετὰ τὴν κλήση τῶν πρώτων Μαθητῶν ὁ Κύριος κάλεσε καὶ τὸν Φίλιππο νὰ γίνει Μαθητής του. Ὁ Φίλιππος τότε μὲ ἐνθουσιασμὸ ἀπηύθυνε ἀντίστοιχη πρόσκληση στὸν ἀδελφικὸ φίλο του Ναθαναήλ. Ὁ Ναθαναὴλ δίστασε ἀρχικὰ νὰ ἀνταποκριθεῖ, ἀκούγοντας ὅτι ὁ Χριστὸς καταγόταν ἀπὸ τὴ Ναζαρέτ, ποὺ ἦταν χωριὸ μὲ κακὴ φήμη. Ὁ Φίλιππος ὡστόσο θερμὰ τὸν προέτρεψε: «Ἔρχου καὶ ἴδε»! Δηλαδή, ἔλα νὰ δεῖς μὲ τὰ μάτια σου, ὅτι Αὐτὸς εἶναι πραγματικὰ ὁ Μεσσίας ποὺ προσδοκούσαμε! Ἔλα νὰ διαπιστώσεις μόνος σου τὴν ἀλήθεια. Ἔλα ν᾿ ἀποκτήσεις προσωπικὴ πείρα καὶ τότε θὰ χαθεῖ κάθε ἀρχική σου ἀμφιβολία καὶ προβληματισμός.
Πόσο σημαντικὴ εἶναι αὐτὴ ἡ προσωπικὴ πείρα γιὰ ὅλους μας! Δὲν ἀρκεῖ νὰ ἔχουμε μιὰ θεωρητική, ἐξωτερικὴ ἴσως, γνώση τῆς ἀλήθειας, ποὺ μᾶς παραδίδεται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Εἶναι ἀπαραίτητο ἡ γνώση αὐτὴ νὰ συνδυάζεται μὲ ἐσωτερικὸ βίωμα, μὲ προσωπικὴ ἐμπειρία, ποὺ ἀποκτᾶ ὁ πιστὸς ὅταν εἶναι ζωντανὸ μέλος τῆς Ἐκκλησίας, ὅταν μετέχει ἐνεργὰ στὰ Μυστήριά της, ὅταν ζεῖ μέσα στὴ μυσταγωγία τῆς λατρείας της, ὅταν ἀγωνίζεται πνευματικά. «Γεύσασθε καὶ ἴδετε ὅτι χρηστὸς ὁ Κύριος» (Ψαλ. λγ΄ [33] 9), μᾶς συνιστᾶ ὁ ἱερὸς Ψαλμωδός. Δηλαδή, δοκιμάστε μὲ τὴν πείρα σας καὶ διαπιστῶστε ὅτι εἶναι καλὸς καὶ εὐεργετικὸς ὁ Κύριος.
Ἂς μὴ μένουμε λοιπὸν στὴν ἐπιφάνεια. Ἂς ἐγγίσουμε, ἂς γευθοῦμε τὶς δωρεὲς τοῦ Θεοῦ· τὴ θεία Χάρι του, τὴν ὁποία πλούσια ἀπολαμβάνουμε μέσα στὸν ἱερὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας. Ἂς ἀποκτήσουμε προσωπικὴ σχέση μὲ τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, καὶ τότε θὰ θελήσουμε ἀκόμη βαθύτερα νὰ Τὸν γνωρίσουμε καὶ νὰ Τὸν ἀγαπήσουμε.
3. Ἀνοιχτὸς ὁ οὐρανὸς
Ὁ Ναθαναὴλ ἀποδέχθηκε τελικὰ τὴν πρόσκληση τοῦ Φιλίππου καὶ πλησίασε τὸν Χριστό. Σάστισε ὅμως, διότι ὁ Κύριος γνώριζε ὅτι, πρὶν καλέσει ὁ Φίλιππος τὸν Ναθαναήλ, ἐκεῖνος καθόταν κάτω ἀπὸ μιὰ συκιά. Ἀναφώνησε λοιπὸν συγκλονισμένος ὁ Ναθαναήλ: «Διδάσκαλε, Ἐσὺ εἶσαι ἀληθινὰ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, Ἐσὺ εἶσαι ὁ Βασιλιὰς τοῦ Ἰσραήλ»! Ὁ Κύριος τότε ἀποκρίθηκε μ’ ἕναν ἐκπληκτικὸ λόγο: «ἀπ᾿ ἄρτι ὄψεσθε τὸν οὐρανὸν ἀνεῳγότα». Ἀπὸ τὴ στιγμὴ αὐτή, δηλαδή, θὰ βλέπετε τὸν οὐρανὸ νὰ εἶναι ἀνοιχτός, καὶ τοὺς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ ν᾿ ἀνεβαίνουν καὶ νὰ κατεβαίνουν, προκειμένου νὰ ὑπηρετοῦν τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία του.
Ἀνοιχτὸς ὁ οὐρανός! Αὐτὸς ὁ προφητικὸς λόγος τοῦ Κυρίου ἐκπληρώνεται διαρκῶς μέσα στὴν Ἐκκλησία. Διότι αὐτὸ εἶναι ἡ Ἐκκλησία· ὁ ἱερὸς χῶρος μέσα στὸν ὁποῖο παραμένει ἀνοιχτὸς ὁ οὐρανός. Ἐκεῖ, ὅπου «τὰ ἄνω τοῖς κάτω συνεορτάζει, καὶ τὰ κάτω τοῖς ἄνω συνομιλεῖ», ὅπως ἀναφέρεται σὲ μιὰ ὡραία εὐχὴ τῆς Ἐκκλησίας μας (Ἀκολουθία Μεγάλου Ἁγιασμοῦ Θεοφανίων). Τὰ μέλη τῆς θριαμβεύουσας Ἐκκλησίας, οἱ Ἅγιοί μας καὶ μαζί τους ὅλες οἱ οὐράνιες δυνάμεις τῶν ἁγίων Ἀγγέλων, συνεορτάζουν μὲ τὴ στρατευόμενη Ἐκκλησία. Στὸ ἱερὸ αὐτὸ καθίδρυμα οἱ ἐπὶ γῆς ἄνθρωποι ἐπικοινωνοῦμε μὲ τὸν οὐράνιο πνευματικὸ κόσμο.
Ἀνοιχτὸ εἶδε κάποτε τὸν οὐρανὸ ὁ πατριάρχης Ἰακὼβ στὴν Παλαιὰ Διαθήκη (Γεν. κη΄ 12). Ἀνοιχτὸ εἶδαν τὸν οὐρανὸ καὶ οἱ ταπεινοὶ Ποιμένες κατὰ τὴ νύχτα τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ. Ἀνοιχτὸ μποροῦμε ν᾿ ἀτενίζουμε τὸν οὐρανὸ καὶ οἱ πιστοὶ μέσα στὴν Ἐκκλησία. Αὐτὸ εἶναι τό μεγαλεῖο τῆς Ὀρθοδοξίας μας· αὐτὸ ἑορτάζουμε σήμερα· αὐτὸ ἀπολαμβάνουμε μέσα στὴν Ἐκκλησία μας· τὸν ἀνοιχτὸ οὐρανό, τὴν ἐπικοινωνία μας μὲ τὸν πνευματικὸ κόσμο, τὴν παρουσία τοῦ Κυρίου, τὴ θεία εὐλογία του, τὴ μυστηριακὴ ἕνωσή μας μὲ τὸν ἴδιο τὸν Θεό.Ἀδελφότης Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ».