Μετάφραση τῆς Ἀποστολικῆς περικοπῆς. Ἀδελφοί, ἀφοῦ, λοιπόν, ἔχουμε μέγα ἀρχιερέα, ὁ ὁποῖος ἔχει διέλθει τούς οὐρανούς, δηλαδή τόν Ἰησοῦ τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, πρέπει νά εἴμαστε σταθεροί στήν πίστη μας. Γιατί δέν ἔχουμε ἀρχιερέα ὁ ὁποῖος δέν μπορεῖ νά συμπάσχει μέ τίς δικές μας ἁμαρτίες, ἀλλ᾿ ἀρχιερέα ὁ ὁποῖος ἔχει ὑποστεῖ πλήρως πειρασμούς μέ ὅλους τούς τρόπους (στό ἀνθρώπινο σῶμα του), χωρίς ὅμως ἁμαρτίες. Ἑπομένως, ἄς προσέλθουμε μέ θάρρος στόν θρόνο τῆς χάριτος γιά νά λάβουμε συγχώρεση καί νά βροῦμε χάρη γιά ἔγκαιρη βοήθεια. Κάθε ἀρχιερέας, λοιπόν, ὁ ὁποῖος προέρχεται ἀπό ἀνθρώπους, ἐγκαθίσταται στό ἀξίωμα, γιά νά τελεῖ ἐκεῖνα πού πρέπει νά προσφέρονται στόν Θεό, ὑπέρ τῶν ἀνθρώπων, γιά νά προσφέρει δῶρα καί θυσίες ὑπέρ τῶν ἁμαρτιῶν τους, ἀφοῦ μπορεῖ νά εἶναι συγκαταβατικός μέ ὅσους ἁμαρτάνουν ἀπό ἄγνοια καί πλάνη, ἐπειδή καί ὁ ἴδιος (ὡς ἄνθρωπος) ἔχει ἀσθενή φύση· καί γι᾿ αὐτήν τήν ἀσθενή φύση του εἶναι ὑποχρεωμένος νά προσφέρει θυσίες καί γιά τίς δικές του ἁμαρτίες, ὅπως προσφέρει γιά τίς ἁμαρτίες τοῦ λαοῦ. Καί δέν ἐγκαθίσταται κανείς ἀπό μόνος του στό ἀρχιερατικό ἀξίωμα, ἀλλ᾿ ἐγκαθίσταται ἅμα κληθεῖ ἀπό τόν Θεό, ὅπως ἀκριβῶς καί ὁ Ἀαρών. Κατά τόν ἴδιο τρόπο καί ὁ Χριστός δέν ἀποφάσισε αὐθαίρετα ὁ ἴδιος νά γίνει ἀρχιερέας, ἀλλά τόν ἔκανε ὁ Θεός-Πατέρας (κατά τήν ἄχρονη γέννησή του), ὅταν τόν προσφώνησε καί τοῦ εἶπε: «Ἐσύ εἶσαι ὁ Υἱός μου, ἐγώ σέ γέννησα σήμερα»· ὅπως λέγει (ἡ Γραφή) καί σ᾿ ἄλλο σημεῖο: «Ἐσύ εἶσαι αἰώνιος ἱερέας κατά τήν τάξη Μελχισεδέκ». (Ἀπό τή νέα ἔκδοση: Ἡ Καινή Διαθήκη, τό πρωτότυπο κείμενο μέ νεοελληνική ἀπόδοση τοῦ ὁμοτ. καθηγ. Χρ. Βούλγαρη, ἔκδ. ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ).

Ο ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ . Ἡ ἀνωτερότητα τοῦ Μεγάλου Ἀρχιερέως Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔναντι τῶν Ἀρχιερέων τῆς Ἰουδαϊκῆς θρησκείας ἐπισημαίνεται στό Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα τῆς σημερινῆς Κυριακῆς. Μάλιστα, στηρίζεται σέ συγκεκριμένα δεδομένα πού χαρακτηρίζουν τήν Ἀρχιερωσύνη του. Ὁ Χριστός εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, γεννημένος ἀχρόνως ἀπό τόν Θεό Πατέρα· διαπέρασε τούς οὐρανούς γιά νά ἐνδυθεῖ τήν ἀνθρώπινη φύση, γι’ αὐτό καί μπορεῖ νά σταθεῖ μέ συμπάθεια ἀπέναντι στόν πειραζόμενο ἄνθρωπο, καθότι καί ὁ Ἴδιος ὑπέστη τούς ἴδιους πειρασμούς, μέ μιά σημαντική διαφορά: δέν ὑπέπεσε στήν ἁμαρτία. Αὐτό συνέβη, διότι ἦταν ἐκ φύσεως ἀναμάρτητος, πράγμα πού σημαίνει ὅτι δέν μποροῦσε νά ἁμαρτήσει, ἀφοῦ ἡ θεότητά του δέν ἐπέτρεπε τήν ἐκτροπή στήν ἁμαρτία. Ὁ Θεός προσφέρει τή σωτηρία Ἡ περί τῆς ἀναμαρτησίας τοῦ Κυρίου διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι βασικότατη, θεμελιωμένη στή Γραφή καί στήν Πατερική διδασκαλία. Ὁ ἱερός Χρυσόστομος τή συνδέει ἄμεσα μέ τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων καί ἐπισημαίνει: «Πῶς καθ’ ὁλοκληρίαν πέθανε ὑπέρ τῶν ἁμαρτωλῶν, ἄν αὐτός βρισκόταν σέ ἁμαρτία; Διότι αὐτός πού πεθαίνει ὑπέρ ἁμαρτωλῶν, πρέπει ὁ ἴδιος νά εἶναι ἀναμάρτητος. Καθ’ ὅσον, ἄν ἁμαρτήσει καί αὐτός, πῶς θά πεθάνει ὑπέρ ἄλλων ἁμαρτωλῶν; Ἄν δέν πέθανε ὑπέρ τῶν ἁμαρτιῶν ὅλων τῶν ἀνθρώπων, πέθανε ἀναμάρτητος». Ὀφείλουμε νά κατανοήσουμε ὅτι ἡ διδασκαλία αὐτή τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι κομβικῆς σημασίας, γιατί πάνω της στηρίζεται ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Ὁ ἄνθρωπος προσδοκᾶ τή σωτηρία του ἀπό τόν Θεό, γιατί μόνον Αὐτός μπορεῖ νά τήν προσφέρει. Ἐπενδύοντας, ὅμως, τόν Χριστό μέ τή φθαρτότητα καί τήν ἁμαρτωλότητα τῆς ἀνθρώπινης φύσης, ἀναγνωρίζοντας δηλ. στό πρόσωπό του ἕναν κοινό ἄνθρωπο,ὅπως ὅλοι ἐμεῖς, τότε τό οἰκοδόμημα τῆς σωτηρίας γκρεμίζεται καί μετατρέπεται σέ οὐτοπία. Διαχρονική πολεμική Γι’ αὐτό καί οἱ ἐχθροί τῆς Ἐκκλησίας διαχρονικά πολέμησαν αὐτήν ἀκριβῶς τήν πτυχή τοῦ προσώπου τοῦ Χριστοῦ, χρησιμοποιώντας κοινούς καί συνηθισμένους τρόπους, ἀκριβῶς γιά νά πλανήσουν καί τούς ἐκλεκτούς. Ἐπιστράτευσαν τήν τέχνη, τή λογοτεχνία, τό θέατρο, τόν κινηματογράφο, γιά νά παρουσιάσουν ἕναν καθαρά ἀνθρώπινο Χριστό, πού μετέχει σέ ὅλο τό εὖρος τῆς ἀνθρώπινης φύσης, χωρίς ἐξαιρέσεις. Ἕναν Χριστό πού συνάπτει σαρκικές σχέσεις, παρουσιάζει τή σύζυγό του, ἀποκτᾶ παιδιά, δημιουργεῖ οἰκογένεια καί ἐνταφιάζεται σέ οἰκογενειακό τάφο! Οἱ ἀπόψεις αὐτές, ὅσο κι ἄν κρύβονται πίσω ἀπό τό πέπλο τῆς καλλιτεχνικῆς ἐλευθερίας, ἀποσκοποῦν συνειδητά στήν καταρράκωση τῆς διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας, κατά τήν ὁποία ὁ Χριστός ὑπῆρξε καί εἶναι τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος, κατά πάντα, ἐκτός ἁμαρτίας. Ὁ Χριστός ὡς θεμέλιο τῆς πίστεως Γι’ αὐτό, εἶναι ἀπολύτως δικαιολογημένη ἡ ἀντίδραση τῶν ἐπίσημων ὀργάνων τῆς Ἐκκλησίας ἀπέναντι σέ τέτοιου εἴδους παρακμιακά, δῆθεν αλλιτεχνικά φαινόμενα, ὄχι γιατί ὁ Χριστός ἔχει ἀνάγκη προστασίας, ἀλλά γιατί ἡ ἀσθενής συνείδηση τῶν ἀνθρώπων ἔχει ἀνάγκη στήριξης καί βοήθειας. Στό πλαίσιο αὐτό κινούμενη ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, προκειμένου, πρό ἐτῶν, ν’ ἀντιμετωπίσει ἀνάλογα φαινόμενα, ἀπευθύνθηκε στόν λαό ἐξηγώντας τή στάση Της: «Βασική διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι ὅτι ὁ Χριστός εἶναι Θεάνθρωπος, δηλ. τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος. Αὐτή ἡ πίστη εἶναι τό θεμέλιο τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ζωῆς. Δέν πρόκειται γιά μία λεπτομέρεια πού, ἄν κλονισθεῖ, δέν ἐπιφέρει καμία ἀλλοίωση στόν ἐκκλησιαστικό ὀργανισμό, ἀλλά γιά κεντρικό θεμέλιο τῆς πίστεως. Γιατί, ἀφοῦ ὁ Χριστός εἶναι ἡ κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας, αὐτό σημαίνει ὅτι, ἄν κλονισθεῖ αὐτή ἡ διδασκαλία, τότε, αὐτομάτως καί ἡ Ἐκκλησία συγκαταλέγεται μεταξύ τῶν ἀνθρωποκεντρικῶν συστημάτων καί, ἑπομένως, ὁ ἄνθρωπος παραμένει αἰωνίως ἀλύτρωτος». Αὐτή εἶναι ἡ πίστη τῆς Ἐκκλησίας μας περί τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Ὀφείλουμε νά ἀποδεχόμαστε καί νά υἱοθετοῦμε αὐτήν τήν πίστη, χωρίς ὅρους καί προϋποθέσεις. Ὀφείλουμε, ὅμως καί νά καταδικάζουμε μέσα μας κάθε προσπάθεια σπιλώσεως τοῦ προσώπου τοῦ Κυρίου, συνδεόμενοι, ἀκόμη περισσότερο, μέ τή ζωή τῆς Ἐκκλησίας, ἐκεῖ ὅπου ὁ Ἀναμάρτητος ἐξακολουθεῖ νά θυσιάζεται γιά τίς δικές μας ἁμαρτίες. Ἀρχιμ. Ἐ. Οἰκ.ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.

Ευαγγελική περικοπή για την Κυριακή Γ΄ Νηστειών (Σταυροπροσκυνήσεως), 23/03/2025

Μάρκ. η΄ 34 – θ΄ 1

Ο σταυρός του αληθινού πιστού

³⁴ Καὶ προσκαλεσάμενος τὸν ὄχλον σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς· ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι. ³⁵ ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. ³⁶ τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; ³⁷ ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; ³⁸ ὃς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων.

¹ Και ἔλεγεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει.

Απόδοση στη Νέα Ελληνική

³⁴ Ο Ιησούς κάλεσε τότε τον κόσμο μαζί με τους μαθητές και τους είπε: «΄Όποιος θέλει να με ακολουθήσει, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, ας σηκώσει το σταυρό του κι ας με ακολουθεί. ³⁵ Γιατί όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του θα τη χάσει, όποιος όμως χάσει τη ζωή του εξαιτίας μου και εξαιτίας του ευαγγελίου, αυτός θα τη σώσει. ³⁶ Τι θα ωφεληθεί ο άνθρωπος, αν κερδίσει ολόκληρο τον κόσμο αλλά χάσει τη ζωή του; ³⁷ Τι μπορεί να δώσει ο άνθρωπος αντάλλαγμα για τη ζωή του; ³⁸ ΄Όποιος, ζώντας μέσα σ’ αυτή τη γενιά την άπιστη κι αμαρτωλή, ντραπεί για μένα και για τη διδασκαλία μου, θα ντραπεί γι’ αυτόν και ο Υιός του Ανθρώπου, όταν έρθει με όλη τη λαμπρότητα του Πατέρα του, μαζί με τους αγίους αγγέλους».

¹ Τους έλεγε ακόμη ο Ιησούς: «Σας βεβαιώνω πως υπάρχουν μερικοί ανάμεσα σ’ αυτούς που βρίσκονται εδώ, οι οποίοι δε θα γευτούν το θάνατο, πριν δουν τη βασιλεία του Θεού να έρχεται με δύναμη».Ενορία Ιερού Ναού Αγίας Μαρίνας Άνω Ιλισίων.